Ne gündü ama

6 Yorum

2 Haziran 2009

Öğlene doğru arka balkonda şarkılar söyleyip çamaşır asarken birden “ah kulağım” diye başlayan maceramız doktorda son buldu. Tam da göz nezlesi geçti derken meyersem pisinin bademcikleri iltihaplanmış ve buna bağlı olarak da kulak zarı kızarmış. Doktorumuz bu durumun nasıl olup da ateş yapmadığına ve Doğa’nın bu şekilde nasıl ayakta durduğuna şaşıra dursun, ben buruna ayrı, göze ayrı, kulağa ayrı damla damlatabilmek için tiyatro oynuyorum o saatten beri. Bir de yanında antibiyotik, ağrı kesici şurubu saymıyorum. Çocuğun kabusu oldum resmen. Sürekli elinde damla ile dolaşan bir kadın! Yine de uyurken “seni seviyorum anne. çok güzel kokuyorsun” dedi beni benden aldı.

Günün kayda değer en komik anı şuydu; Eczanede ilaçlarını alıyoruz. Kulağının ağrısından inlerken birden sustu “Aaa şu pembe rujlardan isterim ben” dedi. Baktım ki nivea’nın pembe lipsticklerini görmüş orada. Aldık pembe rujumuzu bütün gün sürdük durduk.

Günün en düşündürücü anı; Banyodan sonra saçını kuruturken “Çok rahatsız ediyorsun beni” demesi.

Bir de bitmek bilmeyen soruları vardı bugünün; “Neden veriyorsun o ilacı şimdi bana?” “Nolmuş bana?”