Ölümden sonra…

8 Yorum

24 Ağustos 2009

“Tanrı ile Sohbet-4” ü okuyorum bugünlerde. Öylesine çekti ki beni içine olur olmaz zamanlarda, gecenin bir vakti, sabahın körü kendimi bu kitabı okurken buluyorum. Önceki serilere göre bunun ruhsal anlamda çok daha derinliği var. Mesajlar daha net oturuyor. Ölümden sonrasını anlatıyor. “Ölmekten daha az korksaydık, hayatımızı daha az korkuyla ve daha çok sevgiyle yaşardık” diyen Neale Donald Walsch kitabı, ölümü anlamak siteyenlere, hayatı bir bilmece olarak görenlere, ölümden korkanlara ama tam olarak neden korktuklarını bilmeyenlere adamış.

Kitabın mesajı şu 3 cümlede özetleniyor; “Gideceğimiz yer hepimiz için aynı. Her birimiz Eve doğru yolculuktayız. Oraya eninde sonunda varacağız”

Henüz bitirmedim ama şu ana kadar altını çizdiklerim arasında en güzeli şu paragraf;

“Umut inancın kapısıdır. İnanç, bilmenin kapısıdır. Bilmek, yartıcılığın kapısıdır. Yaratıcılık, deneyimlemenin kapısıdır. Deneyimlemek, ifadenin kapısıdır. İfade, oluşumun kapısıdır. Oluşum tüm hayatın aktivitesidir ve Tanrı’nın tek fonksiyonudur. Neyi umut ediyorsanız, bir süre sonra ona inanırsınız. İnanığınız şeyi bir süre sonra bilirsiniz. Bildiğiniz şeyi bir süre sonra yaratırsınız. Yarattığınız şeyi bir süre sonra deneyimlersiniz. Deneyimlediğiniz şeyi bir süre sonra ifade edersiniz. İfade ettiğiniz şeyi bir süre sonra olursunuz. Tüm hayatın basit formülü budur”

Okumaya devam ederken bir yandan notlarımı burada paylaşmaya devam edeceğim.