Zarafetle yaklaşmak yaşama

0 Adet Yorum

13 Kasım 2020

Çiçek aldım dün kendime. Bir de minik bal kabağı attım cebime, o da çiçekçi kadının hediyesiydi. Çiçeklerin gövdesi kadar incecikti bedeni, parmakları da uzunca, kendi gibi minik çantası asılıydı belinin yan tarafında. Uzunca sürdü çiçek demetini hazırlaması, özeni, yavaşlığı, odağı şaşırttı beni. Çiçeklerden biri kırıldı yerleştirirken, yeni bir demetten bir tane aldı ekledi. İşi değildi bu onun, sevdiğiydi çiçekler, dokunuşu ele veriyordu aşkını. Önemsenmek tıpkı sevilmek gibi kıymetli bir his. İşte bunu geçirdi bana genç çiçekçi kadın. Üstelik de hiç tanımadığın biri yani seni belki de bir daha hiç görmeyecek biri tarafından önemsenmek büyük bir etki bıraktı bende. Tam olarak ifade etmem gerekirse ağaca sarılır gibi büyük bir duygu. Maskesinin altından gülümsemesinin sıcaklığı geçti içime. Dokunduğumuz herşeye bu özeni geçirebilseydik dünya nasıl bir yer olurdu? Birbirimizi bir daha hiç görmeyeceğimizi bile bile zarafet içinde yaklaşabilir miyiz yaşama, yolda karşılaştıklarımıza?

Çiçekleri tek tek dizişini izlerken düşündüm neyi böyle özenle, sıkılmadan, her anın tadını çıkartarak yapıyorum diye. Yanıtlarım içeriden gülümsetti beni yine, ısındı kalbim.

Uzun yürüyüşümün eve dönüş duraklarımdan birinde durmuştum önünde her zamanki gibi, daha önce sohbet edip çiçek aldığım kişi meğer kayınpederi imiş. Hastaymış, gelemiyormuş artık. Üzüldüm, ondan da çiçek almayı seviyordum ama böylesine özen hissettirmemişti hiç bana. Eve gelince kendime güzel bir müzik koyup çiçeklerimi evin farklı yerlerine yerleştirdim. Çalışma masama da koydum ki aynı özen kelimelerime de aksın diye. Dünden beri düşünüyorum da, fazla bir şey bilmemize gerek yok sevmekten başka, her ne yapıyorsak onu sevgiyle yapmaktan başka.

“Tıpkı püsküllerin mısırı sarışları gibi, sevgi de sizi kendisine sarar. Tüm dünyeviliklerinizden arınmanız için zorlar sizi, kabuklarınızdan kurtulmanız için elekten geçirir sizi. Bembeyaz kesinceye dek evirir, çevirir, acı verir canınıza. Boyun eğdirinceye dek, ezer, yoğurur sizi. Sevgi bütün bunları başarır, yeter ki siz kalbinizin sırlarını öğrenin ve bu yolla hayatın yüreğinden bir parça olun.”

Halil Cibran / Ermiş