Bu sabah

0 Adet Yorum

13 Ocak 2012

-Doğa okulda hırkanı çıkart olur mu terleyebilirsin.
-Ufff istersem çıkarırım anne.
(O sırada geğirdi)
-miden mi bulandı?
-yok anne yemekleri sindirirken böyle oluyor biliyorsun işte.
-burnun için mendil koyuyorum cebine bak.
-uff anne ya. kuru sümükler mendille çıkmıyor kaç defa söylicemm. onlara ulaşmam için elimi burnuma sokmam gerekiyor. ama sonra elimi yıkıyorum merak etme.

Sabah gün aydınlanırken uyandı. Cama koştu. “Aaaa ay bize görünüyor bu sabah” diyerek sevinç çığlıklarıyla camdan gökyüzünü seyretti bir süre. Pamuk da katıldı bize sonra kuş arkadaşlarına günaydın dedi mırıl mırıl:) Gerçekten de nefis bir gökyüzü vardı bu sabah. Bazen gerçekten yaşama sevincini ay’dan aldığını düşünüyorum. Ay soğuk, buz gibi bir enerji olsa da onda tam tersi bir durum var. Dolunayda doğmasından da olabilir. Ya da bizler gibi tek bir bakış açısına saplanmıyor olmasından olabilir. Belki de ay ona sıcak, sımsıcak. Ne fena değil mi bu kafamızdaki kalıplar? Onlardan bir kurtulabilsek tam da çocuklar gibi özgür olabileceğiz. En basitinden şu fotolardaki gibi çayımızı pipetle içmeyi denesek ya da evde böyle bir çorap ve ayakkabı giysek beynimizin farklı bir noktasını açıp, uyarmış oluruz dimi ama:)
Sonra sabah okula giderken kapıda yaptığımız diyalog yukarıda… Bazen ne kadar boşuna konuşuyorum gibi geliyor, her söylediğime böylesine cevaplar… Önümüzdeki yılları düşündükçe ruhsal olarak daha da güçlenmem gerektiğini hissediyorum.