Oldu bizde 2 pisi

5 Yorum

23 Şubat 2011

Bu evi görmek için içeri adım attığımda “tamam” dedim içimden. Salonun canımdan görünen çam ağaçlarını gördükten sonra arka odalara bile bakmak istemedim. Biliyordum ki burasıydı bundan sonraki yuvanımız.  Eski evimin salon camından da baktığımda ağaçlarım vardı konuştuğum, yine hep ağaç göriyim diye diledim. O kadar çok ev gezmiştik ki hiçbirinde içim bu kadar huzur dolmamıştı. Hemen tuttuk evi ve taşıma şirketi aramaya başladık. Arkadaş tavsiyeleri, bizim bulduklarımız derken Serdar Huzur Nakliyat diye bir isimle geldi bir gün işten. Yok dedim hiç  tanımıyoruz bunları. Araştırdık baktık, referansları iyi, çağırdık tanıştık experlerini çok sevdik. Hani ilk görüşte güven veren tipler vardır ya aynen öyle. Ve gerçekten de adlarına yakışır bir şekilde öyle huzurlu taşıdılar ki bizi, tek bir eşyamız zarar görmedi:) Tabii bunda benim 2 hafta öncesinden neredeyse bütün evi kutulamamın da faydası yok değil:) Bir yandan atıp, eksiltip bir yandan kutuladık annem ve ben. Doğa da kolileri bantlama ve üzerlerini kalemleriyle süsleme konusunda çok iyiydi gerçekten. Her kolinin üstünde bir kelebek,çiçek, pisinin kendi elinin resmi… Yerleşme tabiki toplanmaktan daha kolay her zaman, yavaş yavaş ve keyfine vararak.

Tam yerleştik, tertemiz, her köşesi parlayan evin keyfini sürerken hepimizi şok edici bir gelişme oldu. Yeni biri katıldı aramıza, pat diye geldi evimize, biz de anlamadık nasıl oldu ama yeni bir aşka yelken açtık sayesinde. Kocaman bir yer açtık kalbimizde ona. Bu aşk bana hiç yabancı gelmedi ama çok tanıdık geldi hatta. Öyle koşulsuz, saf bir sevgi ki evrenin bir yansımasından başka birşey değil.

Pisimizin uzun zamandır “beyaz kedim olacak benim” diyip diyip çağırdığı Pamuk henüz 2 gün önce teşrif ettiler. Yaklaşık 1 yıldır bir arkadaşımızın kedisinin yavrulamasını beklemekteyiz. Gri renkli British short hair cins bir kedi. Dünya şekeri birşey. Ama çiftleşmesine rağmen bir türlü hamile kalamadı anne kedi. Biz de akışına bırakalım dedik. Zaten para verip de hayvan satın almak bana oldukça ters bir durum. Sahiplendirilmek istenen kedi olursa diye sevdiklerimize haber saldık. Birkaç haber geldi ama zamanı değildi işte olmadı. Derken Van’dan bir tanıdıklarımız aradı, dağda bir çiflikte sahiplendirilmek istenen bir yavru var diye. Birkaç gün sonra da Pamuk geldi taaa oralardan. İlk geldiği gece yolculuğun da etkisiyle çok endişeli ve korkmuştu, sıkça pati atıyordu bize. Fakat uyuyup, karnını doyurduktan ve ısındıktan sonra kucağımızdan inmez oldu. Tabii tahmin edersiniz ki Doğa çıldırdı. İlk gördüğünde sadece şaşırdı çünkü Pamuk 4 aylık olmasına rağmen biraz irice. Ben ki Doğa doğmadan öncesine kadar kedilerden acayip korkardım, sonrasında bu korkumla çok uğraştım ama yine de bir kediyi kucağıma alıp sevebilecek duruma gelemedim. Ama bu büyülü birşey gerçekten, kalbini tamamen açtığın, korkunu ve endişeni sıfırladığın anda bitiveriyor. Kucağıma almak bir yana 2 günde sarmaş dolaş olduk kendisiyle:)

Daha önce Van kedisi bakmış büyütmüş arkadaşlar varsa lütfen deneyimlerinizi, önerilerinizi benimle paylaşın olur mu? Henüz kedi dünyası ile yeni tanışmış biri olarak meraklayım öğrenmeye:)