Yazı ve yoga

0 Adet Yorum

9 Haziran 2020

“Yaşam içinden geçtiğin birşey olacak. İçinden geçtikçe geciktirdiğin, sonra da geçip gitmesine izin verdiğin birşey”. Oruç Aruoba böyle söylemiş yaşama dair. Ölümüyle beni deldi geçti diyebilirim son günlerde. Kitaplarında, kelimelerinde, kendine özgün derin felsefesinde, sorgulamalarında buldum kendimi yıllar sonra yeniden. Yaşamı böylesine cesaretle sorgulayan yazarları okurken bir ürperti yayılıyor içime doğru. Meydan okumak bu değil de ne? İlla ki bir dağa mı tırmanalım ya da paraşütle mi atlayalım? Cesaret tam da burada, kelimelerin ardında, özgürce durmadan yazan kalemde. Bu noktada yine yoga geliyor aklıma, beni yazıda nasıl da cesaretlendirdiğini düşünüyorum. Yoga ve yazı… her ikisi de kendine doğru bir yolculuk, içe dönüş. Zihnin kutularına içeriden bakış… Her ikisinde de yolda öğreniyorsun. Her ikisi de astı, üstü, seviyesi olmayan bir yolculuk… Her daim öğrencisin yolda. Ne kadar pratik yaparsan o kadar çok öğreniyorsun. Bedenle çalışmaya başladığın, kaskatı kalmış, tutulmuş yerlerini açtığın an nefesin dinginleşiyor, zihninde herşey yerini bulmaya başlıyor. Bağ dokuların içeriden nemlenmeye başladıkça duygularını daha derinlemesine fark edebiliyor oluyorsun. İşte orada meydan okuma başlıyor. Her ne gibi hisler geliyorsa içeriden onları karşılama şeklin nasıl? Bir bakıp çıkıyor musun kapıdan? Yoksa o hislerle seyahate çıkıp o liman senin bu liman benim gezip duruyor musun? Bu noktada yazı çok yardımcı her zaman bana. Aruoba’nın dediği gibi geçip gitmesine izin verebiliyorsun yazdıkça herşeyi. Yazar kilitlenmesi denilen şey sana uğramaz oluyor. Romanında kilitlensen günlüğüne devam edebiliyor, günlük yazamaz hale gelsen kurgu notları alıyor halde buluyorsun kendini. Günün sonunda hiçbir şekle, kalıba girmek zorunda olmadığını hiçbirşeyi bitirmek, başarmak, kanıtlamak gibi bir görevin olmadığının bilincine varıyor yok yok hatta bunu iliklerine kadar yaşıyorsun!

Her ikisini de, yazıyı da yogayı da özgürce yapmaktan yanayım. İlham alarak, araştırarak, sorgulayarak, tek bir doğruda saplanıp kalmadan sadece kendine has…